* روزه ، سپر آتش

حديث صحيح معتبر از پيغمبر اکرم (صلّي‌اللَّه‌عليه‌واله‌وسلّم) اين است: «الصّوم جنّة من النّار»؛ روزه، سپر آتش است. از طرق اهل سنت هم همين مضمون با الفاظ مختلف نقل شده است؛ از جمله اين لفظ: «الصّيام جنّة العبد المؤمن يوم القيامة کما يقي احدکم سلاحه في الدّنيا»؛ همچنان‌که شما در دنيا با سلاح و وسيله‌ي دفاعيِ خودتان از خود دفاع مي‌کنيد، در آخرت هم به‌وسيله‌ي روزه از خودتان در مقابل تعرض آتش دوزخ دفاع مي‌کنيد. خصوصيت روزه چيست که تعبير «جنّة من النّار» درباره‌ي آن بيان شده است؟ خصوصيت روزه عبارت است از کفّ نفس. روزه، مظهر کفّ نفس است؛ «و نهي النّفس عن الهوي». مظهر صبر در مقابل گناه و غلبه‌ي مشتهيات، روزه است. لذا در روايات، ذيل آيه‌ي شريفه‌ي «واستعينوا بالصّبر و الصّلاة» صبر را به روزه تعبير کرده‌اند. روزه، مظهر گذشت از خواسته‌هاست. اگرچه زمانِ روزه محدود است - چند ساعت در روز، آن هم چند روز در سال - ليکن به صورت نمادين، يک حرکت اساسي براي انسان است. چرا؟ چون هواهاي نفساني و هوسها و مشتهيات و خواستهاي نفس، همان مسيري است که انسان را به گناه مي‌رساند. اين‌طور نيست که مشتهيات نفساني با گناه ملازم و از يکديگر اجتناب‌ناپذير باشند؛ نه، بعضي از مشتهيات نفساني هم حلال است. اما اين‌که انسان دهنه‌ي نفس را بردارد، نفس خود را بي‌مهار و بي‌دهنه رها کند و اسير مشتهيات آن شود، همان چيزي است که اميرالمؤمنين (عليه‌الصّلاةوالسّلام) در نهج‌البلاغه فرمودند: «حمل عليها اهلها»؛ او را روي اسب سرکشي انداخته‌اند که دهنه‌ي آن دست اين شخص نيست و اسب سرکش هم او را مي‌برد به پرتگاه پرتاب مي‌کند. هواي نفساني انسان را به سمت گناهان مي‌کِشد.

گناهان، صورت مُلکي عذاب الهي هستند؛ صورت دنياييِ عذاب الهي هم همين گناهانند. اين‌که در آيه‌ي شريفه مي‌فرمايد: «انّ الّذين يأکلون اموال اليتامي ظلما انّما يأکلون في بطونهم نارا» معنايش همين است؛ يعني شما وقتي کسي را که مال يتيم مي‌خورد، نگاه مي‌کنيد، ظاهر قضيه اين است که مالي را بلعيد و حرامي به کيسه‌ي خود زد؛ اما باطن قضيه اين است که او دارد در درونِ خودش آتش تعبيه مي‌کند؛ اين همان آتش جهنم است. کسي که لذت حرامي را در اين‌جا آزمايش مي‌کند، اين لذت، صورت ظاهر قضيه است؛ باطن قضيه در آن حيات واقعي آشکار مي‌شود؛ آن جايي که پرده‌هاي اوهام از جلوي چشم انسان فرو مي‌افتد و حقايق در مقابل او آشکار مي‌شود؛ «هنالک تبلو کل نفس ما اسلفت». آن روز همين لذتِ اين‌جايي و دنيايي عبارت است از يک عذاب و شکنجه‌ي دوزخي. آن روز، روزي است که واقعيات و حقايق، خود را آشکار مي‌کنند - «هنالک تبلو کل نفس ما اسلفت» - و آنچه را که انسان انجام داده است، حقايق و بطون و ملکات آن در آن‌جا آشکار مي‌شود. روح ما، ملکات ما و حقايق وجودي ما هم در آن‌جا خودش را نشان مي‌دهد. مولوي مي‌گويد: اي دريده پوستين يوسفان گرگ برخيزي از اين خواب گران پنجه‌ي درنده‌يي که يوسف‌ها را در اين‌جا مي‌درد و انسانهاي مظلوم را زير پا له مي‌کند، باطنش گرگ است؛ انسان نيست. اين باطن در آن‌جا خودش را نشان مي‌دهد و ظاهر مي‌شود. ما نبايد قيامت را فراموش کنيم؛ قيامت واقعه‌ي عظيمي است. ما بايد هميشه ياد قيامت را در ذهن خود داشته باشيم و از قيامت بترسيم. بيانات در ديدار مسؤولان نظام ۰۶/۰۸/۱۳۸۳

 *ماه رمضان، ماه ضيافت الهي

ماه رمضان فرصت بسيار استثنايي و بزرگي است که به لطف خداي متعال امسال هم اين فرصت به ما داده شد که بتوانيم در اين ماه مبارک بر سر سفره‌ي ضيافت الهي حاضر بشويم. اين فرصت استثنايي در طول سال نظير ندارد. ... ما در طول سال و در مسير طولاني حرکت خودمان [بسوي خداوند] در چالش با هواهاي نفساني، با گناهان، با فضاهاي تاريکي که خودمان به‌دست خودمان به‌وجود مي‌آوريم، با مشکلاتي مواجه مي‌شويم. گاهي انسان براي اين‌که حال دعا پيدا کند، مشکل دارد؛ گاهي براي اين‌که قطره‌ي اشکي بفشاند، مشکل دارد؛ چون راه دشوار است، به‌وسيله‌ي خلافها و گناههاي خود احاطه مي‌شويم؛ اما قطعه‌ي ماه رمضان، آن قطعه‌يي است که حرکتِ در آن قطعه آسان است؛ مثل اين است که در اين راه دشواري که مي‌خواهيد به محلي يا به شهري برسيد، گاهي مجبوريد پياده راه را طي کنيد؛ گاهي مجبوريد از آب بگذريد؛ گاهي مجبوريد از باتلاق بگذريد؛ يک‌جا هم مي‌رسيد به فرودگاهي که هواپيماي مجهزي آماده است تا شما را بي‌دردسر و با خيال راحت و پس از طي مسير طولاني به مقصد برساند. آغاز ماه رمضان، رسيدن به همين فرودگاه است. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد سعيد فطر ۲۴/۰۸/۱۳۸۳ 

* تقوا، محصول ماه رمضان

محصول ماه رمضان، تقواست؛ به خود پرداختن، به خود رسيدن و ذخيره‌ي تقوا را براي خود فراهم کردن؛ «لعلّکم تتّقون». ماه رمضان در ما ذخيره‌ي تقوا ايجاد مي‌کند. اين تقوا هم خود وسيله‌يي براي منازل عالي‌تر است. تقوا مرکبي است که مي‌تواند ما را به آن منازل عالي برساند: «و اتّقوا اللَّه لعلّکم تفلحون»؛ «فاتّقوا اللَّه لعلّکم ترحمون»؛ «و اتّقوا اللَّه و يعلّمکم اللَّه». علم و هدايت و رحمت الهي بر اثر تقوا از سوي خداوند به انسان عطا مي‌شود. از همه بالاتر، فلاح است. فلاح و رستگاري بر اثر تقوا به دست مي‌آيد. عزيزان من! اين ذخيره‌ي تقوا را که در ماه رمضان به‌دست آورديم - اگر ان‌شاءاللَّه به‌دست آورده باشيم - اگر بر سر سفره‌ي زيارت الهي درنگ کرده باشيم و از آن بهره برده باشيم، بايد حفظ کنيم؛ اين محصول بسيار ارزشمندي است؛ مثل آن کشاورزي که زحمات خود را مي‌کشد، محصول گندم خود را مي‌چيند، بعد آن را در يک سيلوي مطمئني به‌دست اميني مي‌سپارد تا در طول سال بتواند از آن استفاده کند. اين آذوقه‌ي طول سال ماست. در طول سال، اين آذوقه تهديد مي‌شود: وسوسه‌ها هست، زرق‌وبرقها هست، شهوات و هواهاي نفساني هست و گناهان؛ اينها همه آفت اين ذخيره‌ي ارزشمندند. از اين ذخيره براي مقابله با آن آفتها استفاده کنيد و اين ذخيره را حفظ کنيد. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد سعيد فطر ۲۴/۰۸/۱۳۸۳ 

*امام سجاد (سلام‌اللَّه‌عليه) در دعاي ابوحمزه - که دعاي خيلي با حال و خوبي است - ترس از قيامت را تشريح مي‌کنند: «ابکي لخروجي عن قبري عريانا ذليلا حاملا ثقلي علي ظهري»؛ امروز مي‌گريم براي وقتي که عريان و ذليل و بار سنگين عمل بر دوشم از قبر بيرون مي‌آيم. «انظر مرّة عن يميني و اخري عن شمالي اذ الخلائق في شأن غير شأني لکلّ امرء منهم يومئذ شأن يغنيه وجوه يومئذ مسفرة ضاحکة مستبشرة»؛ يک عده چهره‌هاشان خندان است و خوشنود و خوشحال و سربلندند. اينها چه کساني هستند؟ کساني هستند که در دنيا از پل صراطي که حقيقت و باطن‌اش در آن‌جاست و مثال آن در اين‌جاست، توانسته‌اند رد شوند. اين پل صراط، پل عبوديت، پل تقوا و پل پرهيزگاري است؛ «و ان اعبدوني هذا صراط مستقيم»؛ صراط اين دنيا، همان صراط روي جهنم است. «انّک علي صراط مستقيم»ي که به پيغمبر مي‌فرمايد، يا «ان اعبدوني هذا صراط مستقيم»، همان صراط روي جهنم است. اگر اين‌جا ما توانستيم از اين صراط، درست، با دقت و بدون لغزش عبور کنيم، گذر از آن صراط آسان‌ترين کار است؛ مثل مؤمنين که مانند برق عبور مي‌کنند. «انّ الّذين سبقت لهم منّا الحسني اولئک عنها مبعدون لا يسمعون حسيسها»؛ اصلاً اينها همهمه‌ي جهنم را هم نمي‌شنوند؛ «و هم في ما اشتهت انفسهم خالدون لا يحزنهم الفزع الاکبر». فزع اکبر، يعني دشوارترين ترسي که ممکن است براي انسان پيش بيايد. مؤمنين با همين ابعاد جسماني و روحاني و نفساني، فزع عظيمي که در آن‌جاست، «لا يحزنهم الفزع الاکبر»؛ اينها را محزون و اندوهگين نمي‌کند؛ اينها از اين صراط عبور کرده‌اند. بيانات در ديدار مسؤولان نظام ۰۶/۰۸/۱۳۸۳ 

* ماه رمضان، ماه گشودن درهاي رحمت و مغفرت

اين ماه، ماه ضيافت الهي است. پذيرايي خداوند از بندگان خود در اين ماه - که يک پذيرايي معنوي است - عبارت است از گشودن درهاي رحمت و مغفرت و مضاعف کردن اجر و ثواب اعمال خيري که بندگان در اين ماه انجام مي‌دهند. روزه‌ي ماه رمضان هم يکي از مواد همين ضيافت عظيم الهي است، که مايه‌ي تصفيه‌ي روح انسان و ايجاد زمينه‌ي طهارت قلبي روزه‌دار است. امام سجاد (عليه‌السّلام) در خطبه‌يي فرمود: «شهر الطّهور و شهر التمحيص»؛ رمضان، ماه پاک شدن و طهارت قلب و ماه مغفرت است؛ چون خداي متعال استغفار را در اين ماه بيش از ديگر ايام سال مورد لطف و عنايت خود قرار مي‌دهد. لذا در يک روايت وارد شده است که «فمن لم يغفر له في رمضان ففي ايّ شهر يغفر له»؛ اگر کسي در ماه رمضان - که درهاي رحمت و مغفرت الهي به روي انسانها گشوده است - نتواند به مغفرت و رحمت الهي دست پيدا کند، پس کِي چنين توفيقي نصيب او خواهد شد؟بيانات در خطبه‌هاي نماز جمعه‌ي تهران ۲۹/۰۷/۱۳۸۴ 

* خودسازي، بزرگترين درس ماه رمضان

بزرگترين درس ماه رمضان، خودسازي است. اوّلين و مهمترين قدمِ خودسازي هم اين است که انسان به خود و به اخلاق و رفتار خود با نظر انتقادي نگاه کند؛ عيوب خود را با روشني و دقّت ببيند و سعي در برطرف کردن آنها داشته باشد. اين از عهده‌ي خود ما برمي‌آيد و اين تکليفي بر دوش ماست. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد سعيد فطر ۲۵/۰۹/۱۳۸۰ 

*ماه رمضان فرصتي براي رعايت بيشتر تقواست. چرا؟ چون ماه رمضان، ماه کفِ‌ّنفس و خويشتنداري است. حدّاقل آن، خويشتنداري از خوردن و آشاميدن و لذايذ جسماني است؛ اما حداکثر آن، خويشتنداري از گناهان و خطاهاي اخلاقي و رفتاري است؛ آن هم در معناي صوم و وظايف ماه صيام هست و ما را به آن وادار و تحريض کرده‌اند. اگر روزه بگيريم، اين خويشتنداري‌اي که در اين ماه تمرين مي‌کنيم، ما را به همان تقوا و مراقبت نزديک مي‌کند؛ چون از خود مراقبت مي‌کنيم تا از صراط مستقيم تخطّي نکنيم. اين خويشتنداري هم تمرين همين مراقبت است؛ يعني تخطّي نکردن. وظيفه‌ي ما در فضاي ماه مبارک رمضان اين است. خداي متعال، برکات و رحمت خود را در ماه رمضان براي بندگان خود مقدّر و مقرّر کرده است. در روايت داريم که درهاي آسمان در ماه رمضان گشوده است؛ يعني رابطه‌ي قلبي انسان با خدا در اين ماه آسانتر از هميشه است. در روايت داريم که درهاي بهشت در ماه رمضان گشوده است؛ يعني به برکت روزه و توجه و خشوعي که لازمه‌ي روزه است، فرصت و توفيق کار نيک براي انسان وجود دارد. البته فرصت به معناي تحقّق آنچه انسان از آن فرصت جستجو مي‌کند، نيست؛ اراده و دنبال‌گيري و خواست و حرکتِ ما را لازم دارد. در هر حال اين فرصت وجود دارد و ما مي‌توانيم از آن بهره ببريم و استفاده کنيم. بيانات در ديدار کارگزاران نظام جمهوري اسلامي ايران ۲۰/۰۸/۱۳۸۱ 

*در اين ماه، هر کار نيکي بکنيد، هر سخن حقي بگوييد، هر کلمه‌اي را به کسي که محتاج تعليم است، تعليم دهيد، هر کلمه‌اي که براي خدا فراگيريد و در راه خدا به کار شما بيايد؛ هر رکعت نماز، هر آيه‌ي قرآن، هر ساعت گذراندن با دهان روزه و هر اجتناب از گناهي، باارزش است. دروغي نگوييد و غيبتي نکنيد که زمينه براي دروغ و غيبت مقتضي است. شما اجتناب و امتناع کنيد. هر عمل حسنه‌اي که انجام دهيد، احسان، اطعام و کمک به کسي، احوالپرسي از مستحقي، اقدامي براي مردم محروم، اقدامي براي جامعه‌ي اسلامي، کاري براي پيشرفت زندگي مردم؛ همه‌ي اينها عبادت است. بيانات در خطبه‌هاي نماز جمعه‌ي تهران ۲۸/۱۰/۱۳۷۵ 

*رحمت الهي در ماه رمضان، ناشي از حسناتي است که شما در اين ماه مبارک توفيق آن را پيدا مي‌کنيد. در ماه رمضان، توجّه به خدا و احسان به مستمندان و صله‌ي رحم و توجّه به ضعفا و پاکدامني و پارسايي هست؛ آشتي با کساني که از آنها دوري گزيده‌ايد، هست؛ انصاف با کساني که با آنها دشمني داشته‌ايد، هست. ماه رقّت و توجّه و توسّل است؛ دلها نرم و جانها با نور فضل و رحمت الهي نوراني مي‌شود و انسان نسبت به انجام اين حسنات توفيق پيدا مي‌کند. اين را تا سال آينده ادامه دهيد؛ درس ماه رمضان را براي دوره‌ي سال فرا گيريم. اين مي‌شود يکي از بزرگترين پاداشهاي خداوند، که چنين توفيقي را به ما بدهد. رضا و رحمت و قبول و عفو و عافيت را از خداي متعال طلب کنيم. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد سعيد فطر ۲۵/۰۹/۱۳۸۰ 

* اگر با آمادگي لازم، وارد ماه رمضان شويم... بايد مراقبت کنيم. بايد در طول يازده ماهِ قبل از ماه رمضان، خود را آماده کنيم. اگر با آمادگي لازم، وارد ماه رمضان شويم، از ضيافت الهي بهره‌ي بيشتري خواهيم برد و براي سال آينده، يک درجه و يک سطح و يک کلاس بالاتر خواهيم رفت. آن وقت، هم در نفس و قلب خود و هم در محيط زندگي اجتماعي، آنچه شما را خشنود و راضي مي‌کند، مشاهده خواهيد کرد. اساس برنامه‌ي تربيتي و همه‌ي برنامه‌هاي زندگي در اسلام، همين موارد است. هر کس بايد واعظ خود باشد، خود را مراقبت کند، از تخطّي خود مانع شود، امر به معروف و نهي از منکر هم بکند که آن امرِ خود به معروف و نهيِ خود از منکر و موعظه کردنِ خود، بر امر و نهي و موعظه‌ي ديگران مقدّم است. اين، همان تقواي الهي است که از ما خواسته‌اند. تقوا را مراقبت کنيم و به يکديگر توصيه نماييم. من هم به شما برادران و خواهران توصيه مي‌کنم که تقواي الهي را فراموش نکنيد. بزرگترين محصول ماه رمضان، تقواست. آنچه را به دست آورده‌ايد، حفظ کنيد و براي سالهاي آينده و ان‌شاءاللَّه تا آخر عمر، افزايش دهيد. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد فطر ۰۱/۱۲/۱۳۷۴ 

* ماه رمضان، فرصت تقويت حيات معنوي و نشاط مادّيِ

به برکت ماه رمضان، براي مسلمان فرصتي پيش مي‌آيد که بايد از آن در جهت تقويت حيات معنوي و نشاط مادّيِ خود استفاده کند. يکي از درسهاي بزرگ ماه رمضان که در خلال دعا و روزه و تلاوت قرآن در اين ماه بايد آن را فرا بگيريم و استفاده کنيم، اين است که با چشيدن گرسنگي و تشنگي، به فکر گرسنگان و محرومان و فقرا بيفتيم. در دعاي روزهاي ماه رمضان مي‌گوييم: «الّلهم اغن کلّ فقير. الّلهم اشبع کلّ جائع. الّلهم اکس کلّ عريان». اين دعا فقط براي خواندن نيست؛ براي اين است که همه خود را براي مبارزه با فقر و مجاهدت در راه ستردن غبار محروميت از چهره‌ي محرومان و مستضعفان موظّف بدانند. اين مبارزه، يک وظيفه‌ي همگاني است. در آيات قرآن مي‌خوانيم: «أ رأيت الّذي يکذّب بالدّين. فذلک الّذي يدعّ اليتيم. و لايحضّ علي طعام المسکين». يکي از نشانه‌هاي تکذيبِ دين اين است که انسان در مقابل فقر فقيران و محرومان بي‌تفاوت باشد و احساس مسؤوليت نکند. در ماه رمضان، به برکت روزه، طعم گرسنگي و تشنگي و نرسيدن به آنچه اشتهاي نفس انسان است را درک کرديم و چشيديم. اين بايد ما را به احساس مسؤوليتي که اسلام در قبال مسأله‌ي مهمّ فقر و فقير از يکايک مسلمانان خواسته است و بر دوش آنان وظيفه نهاده است، نزديک کند. بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد فطر ۱۵/۰۹/۱۳۸۱ 

*ماه رمضان، ماهي است که مي‌شود با تذکّر و توجّه در آن، به جبرانِ کرده‌هاي ناپسند پرداخت. در «دعاي ابوحمزه»، عبارتي بسيار تکان‌دهنده وجود دارد؛ که آن عبارت، اين است: «و اعلم انّک للرّاجي بموضع اجابةٍ و للملهوفين بمرصد اغاثةٍ و انّ في اللّهف الي جودک و الرّضا بقضائک عوضاً من منع الباخلين و مندوحةً عمّا في ايدي المستأثرين و انّ الراحل اليک قريبُ المسافةِ و انّک لا تحتجب عن خلقک الاّ ان تحجبهم الاعمال دونک.» فرد دعا خوان و ثناگو، عرض مي‌کند: «اي خداي من! من اميد به تو را بر اميد به غير تو ترجيح دادم. پناه آوردن به تو را جايگزينِ پناه بردن به ديگران کردم و مي‌دانم اگر کسي به سوي تو بيايد، راه نزديک است...» هر جا هستيد، هر که هستيد، در هر لباسي هستيد، در هر سنّي هستيد؛ اي جوان! اي پسر و دختر جوان! اي مرد و زن ميانسال! اي پيرمردان و پيرزنان! اي فقرا! اي اغنيا! اي علما! اي متوسّطالسوادها! هر که هستيد، اگر احساس نياز به خدا مي‌کنيد - که هر انسانِ سالمي اين احساس را مي‌کند - بدانيد که خدا نزديک است! يک لحظه دلتان را به خدا متوجّه کنيد؛ جواب را خواهيد شنيد. ممکن نيست کسي با خدا از روي دل حرف بزند، ولي جواب الهي را نشنود! خدا به ما جواب مي‌دهد. وقتي ديديد دلِ شما ناگهان منقلب شد، اين همان جوابِ خداست. وقتي ديديد اشکِ شما جاري شد، وقتي ديديد روح شما به اهتزار در آمد، وقتي ديديد طلب، با همه‌ي وجود از سر تا پاي شما جاري شد، بدانيد اين همان پاسخ الهي است. بيانات در خطبه‌هاي نماز جمعه‌ي سوم رمضان ۱۴۱۵ - ۱۴/۱۱/۱۳۷۳ 

*در ماه رمضان، دستور و اراده الهي اين است که انسان مؤمن، با همه استعداد خود، با توانِ کامل، در راه تکامل، در راه خودسازي، در راه ترقّي و عروج، حرکت شتاباني انجام دهد. هدف از ماه رمضان اين است. همين است که انسان مؤمنْ اين فرصت را پيدا کند که در اين ماه، خود را شستشويي دهد و تطهير کند. انسان دچار سهو و نسيان است؛ دچار گرفتاري است؛ دچار غفلت است؛ گناه مي‌کند؛ از خدا دور مي‌شود؛ از هدف خلقت خود دور مي‌افتد. بايد به انسان مؤمن و پرهيزکار فرصتي داد که بتواند آن عقب‌ماندگيها را جبران کند. اين فرصت در بهترين فصلش، ماه رمضان است. بيانات در روز اول ماه مبارک رمضان ۲۳/۱۱/۱۳۷۲ 

*امام مجتبي عليه‌السلام طبق روايتي در روز عيد فطر، از راهي عبور مي‌کرد. ديد جمعيتي ايستاده‌اند و بازي مي‌کنند و بي‌خيال و بي‌توجه به اهميت اين روز، با غفلت خودشان سرگرمند و مي‌خندند. کنار آن جمعيت ايستاد و فرمود: «ان الله جعل شهر رمضان مضمارا لخلقه.» خداوند، ماه رمضان را ميدان مسابقه‌اي براي بندگانش قرار داده است. «فيستبقون فيه بطاعته الي مرضاته.» که در اين ميدان مسابقه، به وسيله‌ي اطاعت او، به سوي رضايت او با يکديگر مسابقه بگذارند و از يکديگر پيشي گيرند. «فسبق قوم ففازوا.» در اين ماه رمضاني که گذشت، عده‌اي توانستند پيشي بگيرند و از ديگران جلو بيفتند؛ و اينها پيروز و موفق شدند «و قصر آخرون فخابوا.» اما عده‌ي ديگري، در همين ماه رمضان کوتاهي کردند. آنها نتوانستند خود را به درگاه رحمت الهي برسانند، و مأيوس و نوميد شدند..... بيانات در خطبه‌هاي نماز عيد سعيد فطر ۰۴/۰۱/۱۳۷۲ 

* از خدا بايد مغفرت را بخواهيد. در دعاي وداع ماه مبارک رمضان - که دعاي چهل‌وپنجم صحيفه‌ي سجاديه است - امام سجّاد عليه‌الصّلاةوالسّلام به ذات مقدّس ربوبي عرض مي‌کند: «انت الّذي فتحت لعبادک باباً الي عفوک»؛ تو آن کسي هستي که به روي بندگانت، دري به عفو خودت باز کردي. «و سميته التوبة»؛ و اسم آن باب را باب توبه گذاشتي. «و جعلت علي ذلک الباب دليلا من وحيک لئلا يضلّوا عنه»؛ و يک راهنما هم از قرآن و وحي براي اين در گذاشتي تا بندگان تو اين در را گم نکنند. بعد از جملاتي مي‌فرمايد: «فما عذر من اغفل دخول ذلک المنزل بعد فتح الباب و اقامة الدليل»؛ انسان، ديگر عذرش چيست که از اين درِ گشوده و از اين مغفرت الهي، استفاده نکند! راه مغفرت الهي هم، استغفار - يعني طلب مغفرت - است. از خدا بايد مغفرت را بخواهيد. بيانات در خطبه‌هاي نماز جمعه‌ي تهران۲۸/۱۰/۱۳۷۵ 

* روزه‌ ماه رمضان، زمينه‌ روحانيت و نورانيت

همين نفس روزه‌ي ماه رمضان است که يک زمينه‌ي روحانيت و نورانيت، براي روزه‌دار مي‌باشد و او را براي کسب فيوضات الهي، آماده مي‌کند. اين، مجموعه‌ي ماه رمضان، با نماز و با وظايف مقرره‌ي هميشگي و با روزه و با دعاهايش است که اگر شما به اينها توجه کنيد و تلاوت قرآن را هم به آن اضافه نماييد - که گفته‌اند ماه رمضان، بهار قرآن است - يک دوره‌ي بازسازي و بازيابي و نجات خود از پوسيدگيها و فسادها و امثال اينها خواهد بود؛ دوره‌ي خيلي مغتنمي است. سخنراني در ديدار با اقشار مختلف مردم (روز يازدهم ماه مبارک رمضان) ۱۸/۰۱/۱۳۶۹ 

* ماه رمضان،قطعه‌اي از بهشت

ماه رمضان در هر سال، قطعه‌اي از بهشت است که خدا در جهنّم سوزان دنياي مادّي ما آن را وارد مي‌کند و به ما فرصت مي‌دهد که خودمان را بر سر اين سفره‌ي الهي در اين ماه، وارد بهشت کنيم. بعضي همان سي‌روز را وارد بهشت مي‌شوند. بعضي به برکت آن سي‌روز، همه‌ي سال را و بعضي همه‌ي عمر را. بعضي هم از کنار آن، غافل عبور مي‌کنند که مايه تأسّف و خسران است. حالا براي خودشان که هيچ، هر کس که ببيند اين موجود انساني، با اين همه استعداد و تواناييِ عروج و تکامل، از چنين سفره‌ي با عظمتي استفاده نکند، حق دارد که متأسّف شود. اين، ماه رمضان است. ماه ضيافت اللَّه است. ماه ليلةالقدر است. بيانات در روز اول ماه مبارک رمضان ۲۳/۱۱/۱۳۷۲ * ماه رمضان، ماه استغفار عزيزان من! ماه رمضان را براي استغفار مغتنم بشماريد و از خداي متعال طلب مغفرت کنيد. ملت ما با اين روحيه‌ي فداکاري، با اين استقامتي که نشان داده، با اين کار بزرگي که کرده است، با جوانان نوراني و خوبي که دارد (اين جوانان با اين تعداد، غير از جامعه‌ي ما، قطعاً در هيچ جاي عالم وجود ندارد) با اين زنان و مردان و مادران و فداکاريهاي گوناگوني که از اين مردم سرزده است، استعداد پيشرفت زيادي در زمينه‌هاي مادّي و معنوي، دنيايي و اخروي دارد. اين ملت، با استغفار، رحمت الهي را به سوي خود جلب کند. همه استغفار کنيد. آن کساني که اهل عبادتند، آن کساني که در امر عبادت متوسّطند، آن کساني که حتّي کاهل در کار عبادتند و فقط به اقلّ واجبات اکتفا مي‌کنند، آن کساني که حتّي گاهي خداي نخواسته بعضي از عبادت واجب هم از آنها ترک مي‌شود، همه و همه توجّه داشته باشند که اين رابطه‌ي بين آنها و خدا، کار را پيش مي‌برد. از خداي متعال، آمرزش و مغفرت بخواهيد و طلب عفو کنيد. از خدا بخواهيد که مانع گناه را بردارد؛ اين ابر را از مقابل خورشيد فيض و لطف و تفضلّات خودش برطرف کند، تا لطفش بر اين دلها و جانها بتابد. آن وقت ببينيد که تعالي و اعتزازي به وجود خواهد آمد. بيانات در خطبه‌هاي نماز جمعه‌ي تهران ۲۸/۱۰/۱۳۷۵ 

*امام سجاد از خداي متعال مي‌خواهد که در اين ماه به او توفيق دهد تا با کساني که نسبت به آنها دلخوري دارد و دلش با آنها صاف نيست، دشمنيهايش را برطرف کند؛ اما بعد بلافاصله مي‌فرمايد: «حاشي من عودي فيک و لک فانه العدو الذي لانو اليه و الحزب الذي لانصافيه»؛ مگر آن کسي که ما به خاطر تو و در راه تو با او دشمني کرده‌ايم؛ نه، از تو نمي‌خواهيم که دشمني او را از دل ما بيرون کني؛ آن دشمني است که ما با او هرگز صفا نخواهيم داشت. بيانات در ديدار مسؤولان دفاتر نمايندگي ولي‌فقيه در سپاه پاسداران انقلاب اسلامي ۱۱/۱۰/۱۳۷۹

منبع: مهر

انتهاي پيام/